De drughulpverlening in Vlaanderen is volop in beweging. Om op de vele externe en interne uitdagingen voorbereid te zijn wordt er bij De Sleutel dan ook werk gemaakt van een kwaliteitsverbeterplan. In de uitbouw van ons kwaliteitsbeleid vertrekken we vanuit onze visie en onze strategische doelstellingen. Maak hierna kennis met de voornaamste prioritaire acties die de komende jaren in het kwaliteitsbeleid van De Sleutel centraal zullen staan. 

Epidemiologische gegevens over drughulpverlening op nationaal niveau worden onder meer verkregen door de vraag naar behandelingen in verband met drugsverslaving en de trends in de tijd op te volgen. Op die manier kunnen prioriteiten voor behandeling en preventie worden vastgelegd en kunnen behoeften en kosten voor gezondheidszorg worden ingeschat.

In het kader van haar masterscriptie Psychologie aan de Vrije Universiteit Brussel voerde Kaat van Den Bossche het afgelopen jaar een exploratief onderzoek uit in de context van de ambulante jeugdhulpverlening in Vlaanderen. Meer specifiek bracht ze de knelpunten in kaart die gezinsbegeleiders ervaren in de samenwerking tussen ouders met een verslavingsproblematiek. In dit artikel worden de belangrijkste bevindingen toegelicht.

'Wat ik niet verwacht had, is dat de bewoners van de Therapeutische Gemeenschap (TG) geen abnormale zonderlingen waren, maar gewone mensen van diverse pluimage, bovendien goed verzorgd, proper gekleed, beleefd, vriendelijk,...' Aan het woord is Maarten, één van de studenten van de Faculteit Geneeskunde, die in het kader van hun thesis het PREDI-instrument uitgetest hebben bij de bewoners van de twee TG's van De Sleutel.

In de verslavingszorg wordt gedragsverandering vaak bekeken vanuit het 'transtheoretisch model'. Dit model reikt een vereenvoudigd kader aan dat hulpverleners én cliënten helpt begrijpen hoé mensen hun gedrag veranderen. Concreet gebeurt dit door het verloop van gedragsverandering in fasen in te delen.

Zoals de schrijnwerker beschikt over zaag, hamer en meetlat voor het uitoefenen van zijn beroep, zo ook hebben praktijkwerkers in de verslavingszorg instrumenten ter beschikking. Het al dan niet gebruiken van die instrumenten maakt wel eens het verschil tussen een vriendschappelijke babbel en een doelgericht begeleidend gesprek tussen hulpverlener en cliënt.

De laatste jaren is het besef gegroeid dat voor personen die kampen met een ernstige verslavingsproblematiek een medisch/psychologische behandeling strictu-sensu onvoldoende resultaten geeft. Professor Geert Dom onderbouwt deze stelling met recent onderzoek.