In De Sleutel streven we naar een optimaal herstel van de levenskwaliteit van mensen met verslavingsproblemen. Omdat drugverslaving een chronische aandoening is, word ik als arts verplicht om op lange termijn te denken. We gaan voor het grotere plaatje. Een te vroege of te snelle ontwenning bijvoorbeeld kan leiden tot allerlei ongewenste effecten waardoor het moeilijk wordt om aan andere facetten van de problematiek te werken, zoals huisvesting, een job of een relatie. Soms is het zelfs nodig om cliënten te blijven voorzien van een onderhoudsdosis om een stabiel leven mogelijk te maken. Al is die vorm van duurzame behandeling voor de cliënt zelf soms moeilijk te aanvaarden omdat die het liefst ‘clean’ wil zijn of het stigma van een dergelijke behandeling wil ontlopen.
Terwijl we in het verleden bijna uitsluitend te maken kregen met mensen voor wie de afhankelijkheid op de voorgrond stond, zien we momenteel een groeiende groep patiënten met een dubbele diagnose. Ze ervaren een probleem in het gebruik van een middel en hebben daarnaast ook een psychotische, stemmings- of persoonlijkheidsstoornis. Het aandeel ‘psychiatrie’ neemt dus toe. Dat is een uitdaging voor onze teams. Hoe ga je als medewerker bijvoorbeeld om met iemand die suïcidaal of psychotisch is? We spelen daarop in door onze expertise te verbreden, zodat we ook die aandoeningen voldoende kunnen omkaderen tijdens de behandeling.
Ik hou van het contact met de cliënten. Ik streef ernaar om verbinding te maken van mens tot mens, ook voorbij het medisch-technische. Zo kom je vaak tot de vaststelling dat het samenzijn op zich al helend is. Het verrijkt niet alleen het traject van de cliënt, maar ook mezelf als persoon. Ik ben zeer dankbaar dat ik dat in mijn job als hulpverlener mag ervaren.
Terwijl we in het verleden bijna uitsluitend te maken kregen met mensen voor wie de afhankelijkheid op de voorgrond stond, zien we momenteel een groeiende groep patiënten met een dubbele diagnose. Ze ervaren een probleem in het gebruik van een middel en hebben daarnaast ook een psychotische, stemmings- of persoonlijkheidsstoornis. Het aandeel ‘psychiatrie’ neemt dus toe. Dat is een uitdaging voor onze teams. Hoe ga je als medewerker bijvoorbeeld om met iemand die suïcidaal of psychotisch is? We spelen daarop in door onze expertise te verbreden, zodat we ook die aandoeningen voldoende kunnen omkaderen tijdens de behandeling.
Ik hou van het contact met de cliënten. Ik streef ernaar om verbinding te maken van mens tot mens, ook voorbij het medisch-technische. Zo kom je vaak tot de vaststelling dat het samenzijn op zich al helend is. Het verrijkt niet alleen het traject van de cliënt, maar ook mezelf als persoon. Ik ben zeer dankbaar dat ik dat in mijn job als hulpverlener mag ervaren.
Mijn missie is om de relatie tussen de mens, zijn/haar middel en de context meer in harmonie te brengen, los van taboe, stigma en criminalisering. Daartoe wil ik samen met de teams laagdrempelig blijven werken en de cliënten telkens opnieuw eerlijke kansen geven voor persoonlijke groei.
bron: Dichtbij dec 2018
dr Frederick Van der Sypt :“Ik verzet me tegen alle vormen van stigmatisering en pleit voor een laagdrempelige behandeling”
© Károly Effenberger
dr Frederick Van der Sypt :“Ik verzet me tegen alle vormen van stigmatisering en pleit voor een laagdrempelige behandeling” © Károly Effenberger
Maak kennis met de missie van Broeders van Liefde
